قصه فراغ(شعر)

---

فصل زیبای بهاران زمین در راه است
دولت مهدوی و عصر نوین در راه است
بخت عالم شکفد طالع فرخ بدمد
روزگاری خوش و خرم تر از این در راه است
برسد دور زمان را نفسی بهتر از این
لحظه ای ناب و دمی تازه ترین در راه است
آن شکوفایی دوران برسد بر همه جا
از قدوم خوش او باغ برین در راه است
بشکند او همه بتهای شیاطین جهان
روز موعود جهانگیری دین در راه است
جای این مکتب در حال زوال بشری
بهترینی که شود جایگزین در راه است
روز پیروزی مردان خدا را بینی
موعد نصرت این دین مبین در راه است
بی گمان روز ظهورش به جهان نزدیک است
لحظه حس حضورش به یقین در راه است

   آرام جان(دعای ندبه)

---

بسم الله الرحمن الرحيم

اَلْحَمْدُلله رَبِّ الْعالَمينَ،وَ صَلَّی اللَّهُ عَلی سَيِّدِنا مُحَمَّدٍ نَبِيِّ هِوَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْليماً،اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلی ماجَرىبِهِ قَضاؤُ كَفى أَوْلِيائِكَ الَّذينَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ وَ دينِكَ، إِذِ اخْتَرْتَ لَهُمْ جَزيلَ ماعِنْدَكَ ،مِنَ النَّعيمِ الْمُقيمِ،الَّذى لازَوالَلَهُ وَ لَا اضْمِحْلالَ، بَعْدَ أَنْشَرَطْتَ عَلَيْهِمُ الزُّهْدَ فی دَرَجاتِه الدُّنْيا الدَّنِيَّةِ،وَ زُخْرُفِهاوَ زِبْرِجِها، فَشَرَطُوا لَكَذلِكَ، وَ عَلِمْتَمِنْ هُمُا لْوَفاءَبِهِ، فَقَبِلْتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ،وَ قَدَّمْتَ لَهُمُ الذِّكْرَ الْعَلِىَّ، وَالثَّناءَالْجَلِىَّ،وَ أَهْبَطْتَ عَلَيْهِمْ مَلائِكَتَكَ، وَ كَرَّمْتَهُمْ بِوَحْيِكَ...

برای مشاهده کامل متن دعا به همراه ترجمه فارسی روی "ادامه مطلب" کلیک نمایید...

   آرام جان2

---

آيا دعاى ندبه حالت تخديرى دارد؟
دشمنان قسم خورده اسلام مى گويند: دعاى ندبه حالت تخديرى دارد! آنها مى گويند: اسلام مسلمانان را شبهاى جمعه در مجالس دعاى كميل و روزهاى جمعه در محافل دعاى ندبه مشغول مى كند، تا در محفلى گرد آمده »يابن الحسن« بگويند، بر سر و صورت خود بزنند و متوجه نشوند كه در پيرامون آنها چه مى گذرد!
اين تهمتهاى ناروا از سوى ماركسيستها مطرح گرديد و توسّط فريب خوردگان مكتب آنها در ميان پيروان اديان آسمانى نيز منتشر شد.
كارل ماركس با پخش جمله معروف خود: »دين افيون ملتهاست« همه اديان الهى را زير سؤال برد. او مى گفت: اديان در خدمت زورمداران است، به مردم توصيه مى كرد كه در برابر هيئت حاكمه تسليم شوند، هرگز در صدد عصيان و مخالفت بر نيايند، و اگر از سوى آنها دچار مشكل شدند، صبر و شكيبايى را پيشه خود سازند تا پاداشهاى اخروى در انتظار آنها باشد.
اگر اين تعبير در مورد كليسا و تعاليم انحرافى ارباب كليسا گفته شود، عينيّت پيدا مى كند، زيرا در اناجيل تحريف شده آمده است:
با شرير مقاومت نكن، بلكه هر كه به رخساره راست تو طپانچه زند، ديگرى را نيز به سوى او بگردان. و اگر كسى بخواهد با تو دعوا كند و قباى ترا بگيرد، عباى خود را نيز به او واگذار. و هر كس ترا براى يك ميل مجبور سازد، دو ميل همراه او برو.
1 ولى اين تهمتها با توجه به روح سلحشورى اسلام، نمى تواند چهره درخشان اسلام را زير سؤال ببرد. اسلامى كه پيكار در راه خدا را يكى از فريضه هاى اصلى خود قرار داده، فرار از ميدان كارزار را از گناهان بزرگ شمرده، به كسانى كه قدرت مهاجرت داشتند و مهاجرت نكرده، زير يوغ ستمگران زندگى كرده، زير بار ستم رفته اند، وعده آتش داده است و كسى را كه در راه دفاع از مال2 خود كشته شود شهيد دانسته، اعلام مى فرمايد: »من قتل دون ماله فهو شهيد« هرگز چنين آئينى به افيون3 بودن متهم نمى شود.
با توجه به آيات جهاد در قرآن كريم، نكات برجسته موجود در خطبه هاى رسول اكرم، صلّى اللَّه عليه وآله، خطبه هاى اميرمؤمنان، عليه السلام، خطبه هاى امام حسين، عليه السلام، و كلمات درربار ديگر معصومين، عليهم السلام، درباره جهاد با دشمن، پاداش شهيد و كيفر تخلّف از جهاد و فرار از جبهه جنگ، هر كس آئين مقدّس اسلام را به افيون ملّتها بودن متهم كند، خود رسوا مى شود و هرگز نمى تواند چهره تابناك اسلام را زير سؤال ببرد.
اما در مورد دعاى ندبه، كه يكى از پرشورترين، حماسه آفرين ترين و هيجان انگيزترين دعاهاى اسلامى است، چنين تهمت ناروايى كارگر نمى شود.
در اين دعا پس از يك ارزيابى جالب و بحث طولانى از پيامدهاى جنگهاى بدر، حنين، خيبر، جمل، صفّين و نهروان، مظاهر مظلوميّتهاى خاندان عصمت و طهارت را بازگو كرده، فرياد برمى آورد:
كجاست ويرانگر كاخهاى ظلم و استبداد؟
كجاست در هم شكننده قدرتهاى اهريمنى تجاوزگران؟
آنگاه كلمه »أيْنَ؛ كجاست؟« 38 بار تكرار شده، و در هر فرازى از فرازهاى سى و هشتگانه يكى از ويژگيهاى آن منتقم خونهاى به ناحق ريخته شده در طول تاريخ بيان شده است.
چقدر دور از انصاف و جوانمردى است كه اين دعا را با اين مضامين حماسه آفرين و شورانگيز، موجب تخدير و افيون توده ها معرّفى كنند!
چقدر زيبا و بجاست كه شبهاى جمعه به دعاى كميل اختصاص يافته و صبحهاى جمعه به دعاى ندبه؛ كه شب جمعه، شب رحمت، شب استغفار، شب توبه و انابه است و دعاى كميل زيباترين واژه هاى مناجات و استغفار برخاسته از سويداى دل و اعماق روح انسانف اصلاح طلب را به تصوير مى كشد، و روز جمعه كه روز موعود، روز انتظار، روز بسيج همگانى منتظران و روز فراخوانى شيفتگان است، با تعبيرهاى شفّاف، هيجان انگيز، آگاهى بخش، حركت آفرين، الهام بخش؛ و مشحون از نكات برجسته سياسى و عقيدتى، آغاز شود و در طول ساعات روز لحظه به لحظه بر تحرّك و پويايى نشأت گرفته از اين دعاى پر احساس افزوده شود.
× × ×
آيا دعاى ندبه بدعت است؟
معترض مى گويد: دعاى ندبه بدعت است؛ زيرا بدعت به اعمال و عقايدى گفته مى شود كه در اسلام نبوده و بعد از عهد پيامبر و امامان پيدا شده و به ايشان نسبت داده مى شود، مانند همين دعاى ندبه، كه در زمان رسول اكرم و ائمّه هدى، عليهم السلام، نبوده، و هيچكس در آن زمان اين دعا را نخوانده و در هيچ مدركى ذكرى از آن نشده است.
بدعت به معناى وارد كردن چيزى در برنامه هاى دينى است كه از پيامبر اكرم و ائمّه هدى، عليهم السلام، چيزى به طور خاص كلامى درباره آن نرسيده باشد و عمومات نيز شامل آن نباشد.
برخى از گروههاى منحرف معناى بدعت را بسيار توسعه داده اند و بسيارى از مصاديق سنّت را بدعت ناميده اند، مثلاً وهّابيان زيارت اهل قبور، گريه در سوگ عزيزان، تعمير قبر، ساختن گنبد و بارگاه برفراز قبور اولياى الهى، تأسيس مجالس سوگوارى و مانند آنها را بدعت شمرده اند، در حالى كه هر يك از آنها با دلايل معتبر و اسناد مورد اعتماد از شخص رسول اكرم، صلّى اللَّه عليه وآله، رسيده و عمومات شرع نيز شامل آنها شود و در كتابهاى مربوطه بتفصيل در مورد آنها بحث شده است.
امّا در مورد دعاى ندبه: اوّلاً: بالخصوص از معصوم، عليه السلام، شرف صدور يافته، چنانكه در قسمتهاى پيشين بتفصيل بازگو نموديم.
ثانياً: اگر دليل خاصّى هم نداشتيم عمومات شامل آن مى شد؛ زيرا متن آن حمد و ثناى پروردگار، درود و تحيّت بر رسول گرامى و اهل بيت عصمت و طهارت و ذكر فضائل و مناقب اهل بيت، عليهم السلام، است، كه همه از نظر شرع مقدّس مطلوب است و عمومات فراوانى داريم كه به آنها امر نموده، همگان را به انجام دادن آنها ترغيب و تشويق نموده است.
ثالثاً: اگر فرضاً كسى اين متن را با اين خصوصيّات خودش انشا مى كرد، باز هم اشكالى نداشت؛ زيرا انشاى خطبه، قصيده، دعا، مناجات و هر متن ديگرى كه شامل مطالب درست و صحيح اعتقادى باشد، شرعاً مانعى ندارد، چنانكه در روايات متعدّد از امام صادق، عليه السلام، روايت شده است كه فرمود:
إنّ أفضل الدّعاء ماجرى على لسانك.
بهترين دعاها آن دعايى است كه بر زبانت جارى شود.4
چيزى كه هست اين است كه اگر كسى دعايى را انشا كند، حق ندارد آن را به معصوم نسبت دهد و نمى تواند به استحباب خواندن آن در زمان يا مكان خاصّى فتوا دهد. و اگر دعايى از معصوم رسيده، نمى تواند در آن تصرّف كند و چيزى را بر آن بيفزايد. و لذا علماى بزرگوار و محدّثان عاليمقدار در كتب ادعيه و زيارات تلاش فراوان كرده اند كه نسخه بدلها را ثبت كنند تا اختلافات موجود در نسخه هاى خطّى از بين نرود، و نسلهاى بعدى بتوانند با تلاش و كنكاش بيشتر متن مورد اعتمادترى را به دست آورند.
از اين رهگذر اگر مفاتيح الجنان را مورد دقت و بررسى قرار دهيد، ملاحظه خواهيد نمود كه در هر صفحه از صفحات آن چندين نسخه بدل در كنار آن ثبت شده، تا راه رسيدن به متن صحيح و عبارت مأثور از بين نرود.
محدّث قمى پس از زيارت وارث، بحث مفصّلى كرده كه در كتابى يك جمله بر متن زيارت وارث افزوده شده و بشدّت از آن نهى كرده و هشدار داده است.5
محدّث نورى كتاب مستقلّى در اين رابطه تأليف كرده، همه طبقات را عموماً و اهل منبر را خصوصاً از كم و زياد كردن كلمات مأثور از معصوم، عليه السلام، برحذر داشته است.6
× × ×
آيا دعاى ندبه با عقل منافات دارد؟
معترض مى گويد: اين دعا را در هزاران مكان، از مساجد، تكايا، مشاهد مشرّفه، اماكن متبرّكه و منازل شخصى، به صورت فردى و دسته جمعى مى خوانند، آيا امام زمان، عليه السلام، در همه آنها حاضر و ناظر است؟
سپس اضافه مى كند: در كتاب »كافى«، باب زيارة النّبى، صلّى اللَّه عليه وآله، منقول است كه رسول خدا فرمود:
من سلام امّتم را از راه دور نمى شنوم، بلكه ملائكه الهى به من مى رسانند!
در پاسخ بايد عرض كنم:
اوّلاً: جناب معترض حديث وارد در كتاب شريف »كافى« را تحريف كرده است، در كافى دو حديث در اين رابطه هست كه متن آنها را در زير مى آوريم:
1- امام صادق، عليه السلام، خطاب به اصحاب خود فرمود:
مرّوا بالمدينة فسلّموا على رسول اللَّه، صلّى اللَّه عليه وآله، من قريب، و إن كانت الصّلاة تبلغه من بعيد.
مسير خود را از مدينه قرار دهيد و به رسول اكرم، صلّى اللَّه عليه وآله، از نزديك سلام كنيد، اگر چه از دور هم درود و تحيّت به آن حضرت مى رسد.7
2- و در حديث ديگرى فرمود:
صلّوا إلى جانب قبر النّبى، صلّى اللَّه عليه وآله، و إن كانت صلاة المؤمنين تبلغه أينما كانوا.
در كنار قبر پيامبر، صلّى اللَّه عليه وآله، صلوات و سلام بفرستيد، اگر چه مؤمنان در هر كجا باشند، صلوات و سلامشان به آن حضرت مى رسد.8
برخلاف نقل معترض، هر دو حديث شريف دلالت مى كنند براين كه در هر نقطه عالم به حضرت رسول اكرم، صلّى اللَّه عليه وآله، عرض ادب شود، به آن حضرت مى رسد، اگر چه شايسته آن است كه مؤمنان رحل سفر بربندند و به سرزمين مدينه شرفياب شوند و از نزديك عرض ادب نمايند.
ثانياً: مطابق احاديث فراوان همه دنيا در مقابل امام، عليه السلام، همانند كفف دست اوست و چيزى در شرق و غرب جهان نيست كه از امام پوشيده باشد، چنانكه امام صادق، عليه السلام، در اين رابطه مى فرمايد:
إنّ الدّنيا لتمثّل الامام فى مثل فلقة الجوز، فلا يعزب منها شى ء، و إنّه ليتناولها من اطرافها، كما يتناول أحدكم من فوق مائدته مايشاء.
همه دنيا در برابر امام، عليه السلام، همانند يك قطعه گردو جلوه مى كند، چيزى از آن از امام پوشيده نمى باشد، و امام در هر گوشه آن هرگونه بخواهد، تصرّف مى كند، چنانكه يكى از شما آنچه را بخواهد از روى سفره خود برمى دارد.9
و در حديث ديگرى فرمود:
إنّه إذا تناهت الأمور إلى صاحب هذا الأمر رفع اللَّه تبارك و تعالى له كلّ منخفض من الأرض، و خفض له كلّ مرتفع، حتى تكون الدّنيا عنده بمنزلة راحته، فايكّم لو كانت فى راحته شعرة لم يبصرها.
هنگامى كه امر امامت به صاحب اين امر منتهى شود، خداوند همه نقاط پست زمين را براى او مرتفع سازد و همه نقاط مرتفع جهان را براى او هموار نمايد، تا همه كره زمين در برابر او همانند كفف دست او شود. پس اگر يكى از شما مويى در كف دستش باشد، مگر ممكن است كه از ديدن آن ناتوان باشد؟!10
من نمى دانم امام، عليه السلام، سعه علم و احاطه علمى حضرت بقيّةاللَّه، ارواحنافداه، را با چه بيانى تشريح كند، تا جناب معترض بفهمد كه وجود مقدّس حضرت بقيّةاللَّه همه مجالس دعاى ندبه را در اقطار و اكناف جهان مى بيند و بانگهاى يا ابن الحسن آنها را مى شنود و از مقدار اخلاص هر يك از شركت كننده ها آگاه است و انگيزه حضور فرد فرد آنان را مى داند و به هر يك از آنها به مقدار اخلاص و معرفتش عنايت مى كند.
مگر آقاى معترض آيه شريفه:
و قل اعملوا فسيرى اللَّه عملكم و رسوله و المؤمنون.
بگو: شما عمل كنيد، كه خداوند اعمال شما را مى بيند، پيامبرش و مؤمنان نيز.11
نخوانده و به عرض اعمال معتقد نيست و نمى داند كه براساس روايات فراوان منظور از مؤمنان در اين آيه شريفه، پيشوايان معصوم، عليهم السلام، مى باشند.12
مگر او آيات مربوط به گواه بودن رسول اكرم و امامان معصوم را در قرآن كريم نخوانده و نمى داند كه13 منظور از گواهان امامان معصوم هستند؟ مگر ممكن است كه پيامبر14 اكرم، صلّى اللَّه عليه وآله، و امامان معصوم، عليهم السلام، به چيزى كه نديده اند گواهى بدهند؟!
در جايى كه رسول گرامى در مورد مردگان معمولى مى فرمايد:
حتّى إنّه ليسمع قرع نعالهم.
مردگان صداى كفش رهگذرها را مى شنوند.15
او چگونه به خود جرأت مى دهد و مى گويد: رسول اكرم صلوات و سلام مردمى را كه از دور به او سلام مى كنند نمى شنود!!
چقدر حماقت لازم است كه انسان تصوّر كند كه هر روز بيش از يك ميليارد مسلمان در اقطار و اكناف جهان در سلام نمازهاى واجب و مستحب خود بگويند:
السّلام عليك ايّها النّبى و رحمةاللَّه و بركاته.
و رسول گرامى، صلّى اللَّه عليه وآله، هيچيك از سلامها را نشنود و همه مسلمانان اين سلام را كه براساس فرمان الهى انجام مى دهند، به صورت لغو و عبث انجام داده باشند!
اوامرى كه براى زيارت رسول اكرم، صلّى اللَّه عليه وآله، از راه دور رسيده، و متن بسيار طولانى زيارتنامه پيامبر اكرم از راه دور، كه از امام صادق، عليه السلام، رسيده16 آيا - نعوذ باللَّه - همه اش بيهوده است؟
اين همه روايات از ائمّه، عليهم السلام، در مورد كسى كه راهش دور باشد؟ و قدرت تشرّف به زيارت حضرت سيّدالشهداء، عليه السلام، را نداشته باشد، كه به صحرا و يا پشت بام رفته به سوى كربلا توجّه نموده، آن حضرت را از راه دور زيارت كند آيا همه اش لغو17 و بيهوده است؟
كسانى كه در اين مسائل شك و ترديد دارند و اهل عناد نيستند، بايد يك دوره درس امام شناسى بخوانند و اعتقادشان را در مورد امام زمانشان تصحيح نمايند، تا مشمول اين حديث شريف نباشد:
من مات و لم يعرف امام زمانه، مات ميتة جاهليّة.
هر كس در حالى كه امام زمانش را نمى شناسد از دنيا برود، به مرگ جاهلى از دنيا رفته است.18
كه خسران بزرگى است و هرگز قابل جبران نيست.
ثالثاً: شرط دعاى ندبه، حضور حضرت ولى عصر، ارواحنافداه، در مجالس دعاى ندبه نيست، كسى كه مى گويد بايد امام عصر در اين مجالس حضور پيدا كند و گرنه خواندن دعاى ندبه برخلاف عقل است، مثل اين است كه بگويد چون ميليونها مسلمان در نمازهاى خود مى گويند: »السّلام عليك ايّها النّبى و رحمة اللَّه و بركاته« پس بايد پيامبر اكرم در يك لحظه در ميليونها نقطه حضور پيدا كند و آن غير ممكن است، پس اين نمازها غير معقول است!
رابعاً: در خود دعاى ندبه مى خوانيم:
بنفسى أنت من مغيّب لم يخل منّا.
جانم به فداى تو غايب از نظر، كه هرگز مجالس ما از تو خالى نيست.
روى اين بيان و مطابق اعتقاد ضرورى ما، هميشه و در همه جا در تحت نظارت، عنايت و رعايت حجّت خدا هستيم و چيزى از ما بر آن حضرت پوشيده نيست و همواره و در همه حال، سعه علمى آن حضرت ما را در بر دارد. و اين مقدار براى معقول بودن دعاى ندبه و صحيح بودن خطابهاى »يابن الحسن« كافى است و اگر فرشته هايى براى ابلاغ سلام به پيشگاه رسول گرامى اسلام يا امامان نور تعيين شده اند، جهت تشريفاتى دارند و همانند تعيين فرشتگان براى ثبت اعمال بندگان مى باشند، در حالى كه خداوند متعال از همه اعمال آشكار و نهان بندگان آگاه مى باشد.
× × ×
آيا دعاى ندبه با اعتقاد به امامت دوازده امام ناسازگار است؟
در روزهايى كه بازار حمله بر دعاى ندبه داغ بود، يكى از نويسندگان معروف نوشت: »مطالعه دقيق متن دعاى ندبه، كه از ائمّه ما به تصريح و ترتيب نام نمى برد و پس از حضرت امير، عليه السلام، كه بتفصيل از مناقب و فضائل وى سخن مى گويد، ناگهان و بى واسطه به امام غايب خطاب مى كند، باز اين سؤال بيشتر در ذهن مطرح مى شود«.19
نويسنده ياد شده، از به كار رفتن واژه هايى چون: »رضوى« و »ذى طفوى« در دعاى ندبه، چنين استنباط كرده كه دعاى ندبه از عقايد كيسانيه نشأت گرفته و مخاطب دعاى ندبه را شخصى غير از مهدى منتظر، ارواحنافداه، تصوّر كرده است، آنگاه فراز بالا را شاهد ديگرى بر مدّعاى خود پنداشته است.
ما پاسخ روشن اين مطلب را در ذيل پرسش چهارم بتفصيل بيان كرديم، ديگر نيازى به تكرار نمى بينيم.
× × ×
آيا معقول است كه دعاى ندبه از معصوم صادر شود؟
معترض مى گويد: هرگز ممكن نيست كه دعاى ندبه از يكى از امامان معصوم صادر شود؛ زيرا اوّلاً: حضرت مهدى، عليه السلام، در آن زمان هنوز متولّد نشده بود، امامى كه از نيروى كامل عقل برخوردار است، چگونه ممكن است چنين فردى را مورد خطاب قرار دهد و در فراقش اشك بريزد؟
ثانياً: پرسش از جايگاه او با تعبير »ليت شعرى...« با موقعيّت امام معصوم سازگار نيست.
در مورد پرسش اوّل در قسمتهاى پيشين بتفصيل سخن گفتيم، و فرازهايى از امامان معصوم، از جمله از حضرت صادق، عليه السلام، نقل كرديم، كه بيش از يك قرن، پيش از تولّد آن حضرت، او را مخاطب قرار داده مى فرمايد:
سيّدى! غيبتك نفت رقادى وضيّقت علىّ مهادى، و ابتزّت منّى راحة فؤادى.
اى سيّد و سرور من، غيبت تو خواب را از ديدگانم ربوده، عرصه را بر من تنگ نموده، آسايش و آرامش را از من سلب كرده است.20
روى اين بيان اگر شخص مورد نظر يك فرد معمولى نباشد، بلكه گل سر سبد جهان آفرينش باشد، شايسته است كه قرنها پيش از ولادتش، مورد خطاب و ندبه افراد عاقل و معصوم قرار بگيرد.
و اين معنى به حضرت بقيّةاللَّه، ارواحنافداه، اختصاص ندارد، بلكه در مورد جدّ بزرگوارش سالار شهيدان حضرت اباعبداللَّه الحسين، عليه السلام، نيز واقع گرديده و همه سفيران الهى از حضرت آدم، عليه السلام، تا حضرت خاتم، صلّى اللَّه عليه وآله، در مصائب آن حضرت اشك حسرت ريخته اند. 21
روى اين بيان مخاطب قرار دادن كسى كه هنوز به دنيا نيامده و گريه كردن و ندبه نمودن در فراق و يا بر مصائب او، با عقل سليم هيچ منافاتى ندارد، اگر چه بيمار دلان آن را با ذوق خود سازگار نيابند.
امّا در مورد قسمت دوم معروض مى داريم كه جمله »ليت شعرى« به عنوان پرسش حقيقى نيست، بلكه يك جمله ظريف ادبى است كه نقاط ظريف ادبى فراوانى را در بر دارد و نظير همين عبارت، در زيارتنامه اى كه سيّد ابن طاووس و علاّمه مجلسى براى حضرت بقيّةاللَّه، ارواحنافداه، نقل كرده اند، آمده است:
ليت شعرى أين استقرّت بك النّوى.
اى كاش مى دانستم در كجا رحل اقامت افكنده اى؟22
روى اين بيان اين تعبير به دعاى ندبه اختصاص ندارد و در زيارتنامه سرداب مقدّس نيز آمده است و چنين پرسشى با مقام عصمت و امامت منافات ندارد.
× × ×
آيا فرازهايى از دعاى ندبه با قرآن ناسازگار است؟
معترض مى گويد: برخى از فرازهاى دعاى ندبه با قرآن كريم ناسازگار است:
1- اين جمله دعاى ندبه كه مى گويد:
و سألك لسان صدق فى الآخرين فأجبته وجعلت ذلك عليّاً.
[حضرت ابراهيم، عليه السلام] از تو زبان راستى در ميان آيندگان خواست، پس تو آن را اجابت كردى و او را »على« قرار دادى.
افترا به قرآن و حضرت ابراهيم است؛ زيرا منظور از »لسان صدق« در قرآن كريم، نام نيك است نه حضرت على، عليه السلام.
در پاسخ بايد عرض كنيم كه اين مطلب در ضمن دو آيه از دو سوره، در قرآن كريم آمده است:
1) در سوره مباركه شعرا از زبان حضرت ابراهيم، عليه السلام، نقل شده است كه:
و اجعل لى لسان صدق فى الآخرين.
براى من در ميان آيندگان زبان راستى قرار بده.23
2) در سوره مباركه مريم در مورد حضرت ابراهيم و دو تن از تبارش، اسحاق و يعقوب مى فرمايد:
و وهبنا لهم من رحمتنا و جعلنا لهم لسان صدق عليّاً.
از رحمت خود آنها را بهره مند ساختيم و براى آنها »على« را زبان راست قرار داديم.24
روى اين بيان، فراز ياد شده از دعاى ندبه، كه ناظر به دو آيه از قرآن كريم و اقتباس بسيار نيكويى از آن است، نه تنها افترا نيست، بلكه خواسته او كه در قرآن به تعبير »لسان صدق« بيان شده، در دعا نيز به همان تعبير آمده، و اجابت پروردگار كه به تعبير »عليّاً« در قرآن بيان شده، در دعا نيز به همان تعبير آمده است.
با توجّه به روايات فراوانى كه از امامان نور در تفسير اين دو آيه شريفه وارد شده، منظور از واژه »عليّاً« در آيه شريفه حضرت على، عليه السلام، است. و اينك به برخى از روايات اشاره مى كنيم:
1) شيخ صدوق، طاب ثراه، در ضمن يك حديث بسيار طولانى از امام صادق، عليه السلام، روايت كرده كه منظور از »عليّاً« در اين آيه شريفه، على بن ابى طالب، عليه السلام، است.25
2) على بن ابراهيم از پدرش، از امام حسن عسكرى، عليه السلام، روايت كرده كه منظور از »عليّاً« در اين آيه شريفه اميرمؤمنان، عليه السلام، است.26
3) هاشم، جدّ على بن ابراهيم مى گويد: نامه نوشتم به محضر مقدّس امام حسن عسكرى، عليه السلام، و تفسير اين آيه شريفه را از آن حضرت جويا شدم، نامه را گرفتند و در زير آن نوشتند:
خداوند ترا توفيق دهد و ترا بيامرزد، منظور از آن اميرمؤمنان على، عليه السلام، است.27
4) يونس بن عبدالرّحمن به محضر مقدّس امام رضا، عليه السلام، عرضه داشت: گروهى از من پرسيده اند كه نام مقدّس اميرمؤمنان، عليه السلام، در كجاى قرآن است؟ من به آنها گفتم: در آيه شريفه »و جعلنا لهم لسان صدق عليّاً«. فرمود راست گفته اى، مطلب همانگونه است.28
5) ابوبصير از امام صادق، عليه السلام، روايت مى كند كه منظور از »عليّاً« در اين آيه شريفه على بن ابى طالب، عليه السلام، است.29
6) مفضّل نيز از امام صادق، عليه السلام، در ضمن يك حديث طولانى روايت كرده كه منظور از »عليّاً« در اين آيه مباركه حضرت على بن ابى طالب، عليه السلام، است.30
روى اين بيان براساس روايات فراوانى كه به تعدادى از آنها اشاره كرديم، منظور از »عليّاً« در آيه شريفه »و جعلنا لهم لسان صدق عليّاً«31 اميرمؤمنان، عليه السلام، است. پس اگر در دعاى شريف ندبه »لسان صدق« به وجود مقدّس اميرمؤمنان، عليه السلام، تفسير شود، دقيقاً مطابق با واقع است و هيچگونه تهمت و افترايى در كار نيست. در حالى كه در دعاى ندبه تصريح به آن حضرت نشده است، بلكه همانند آيه شريفه »و جعلتَ ذلك عليّاً« آمده است. پس اگر منظور از »عليّاً« در قرآن حضرت على، عليه السلام، باشد، در اينجا نيز منظور آن حضرت است، و اگر در قرآن به معناى لغوى به كار رفته باشد، در اينجا نيز همان منظور خواهد بود.
در پايان اين بخش اضافه مى كنيم كه تفسير »عليّاً« در اين آيه شريفه به حضرت على، عليه السلام، به احاديث شيعه اختصاص ندارد، بلكه علاّمه بحرانى از طريق عامّه نيز روايت كرده كه منظور از »لسان صدق« در اين آيه شريفه، حضرت على، عليه السلام، است.32
جالبتر اين كه حافظ حسكانى نيز در ذ٠


پى نوشتها:
1. كتاب مقدس، انجيل متّى، باب 4، بندهاى 41-39.
2. سوره نساء (4)، آيه 97.
3. الشيخ الصدّوق، عيون اخبار الرضا، ج2، ص122.
4. السيدابن الطاووس، الأمان من أخطار الأسفار، ص19.
5. المحدّث القمى، مفاتيح الجنان، ص524.
6. المحدّث النورى، كتاب لؤلؤ و مرجان .
7. الكلينى، الكافى، ج4، ص552<

   آرام جان3

---

آيا معقول است كه پيش از تولد فردى در فراقش گريه كنند؟
تقریر شبهه: متن دعاى ندبه از ناحیه امام صادق(ع) صادر شده است؛ ایشان در سال ۱۴۸ق. به شهادت رسيده و حال آنکه امام زمان(عج) در سال ۲۵۵ق. یعنی ۱۰۷سال بعد ديده به جهان گشوده است؛ پس چگونه ممكن است انسان برای کسی كه بعد از يك قرن ديده به جهان خواهد گشود، گريه و زارى كند و در فراقش اشك بريزد؟!

پاسخ اینکه: این سخن در حالت عادی آن درست است و هرگز معقول نيست كه يك انسان عاقل برای ششمين نواده‌اش گريه و زارى كند و در فراقش اشك حسرت بريزد.

از سدير صيرفى روايت است كه با گروهى از اصحاب به محضر امام صادق(ع) شرفياب شده، حضرتش را ديده بودند كه روى خاك‌ها نشسته، همانند مادر داغ فرزند ديده، سيل اشك روان كرده، ناله‌هاى جانسوز سر مى‌دهد، هنگامى كه از علت آن جويا شده بودند با يك بيان جانكاه فرموده بودند كه براى طولانى شدن غيبت‌ حضرت قائم (ع) و پريشانى مؤمنان در دوران غيبت اشك مى‌ريزند.(۱۶)

اشک و گریه برای امام زمان(عج) تنها از زمان امام صادق(ع) نبوده است، بلکه از انبیاء گذشته تا رسول گرامی اسلام(ص) گریه به امید دیدار او ادامه داشته است.

نکته مهم در این است که این گریه برای شخص نیست، بلکه برای شخصیت محقق کنندة آن آرزو موضوعیت دارد و از آنجایی که این نوادة ششم امام صادق(ع) همان فرزند رسول خدا(ص) لباس تحقق بر تن این آرزوی دیرین می‌پوشاند، برای او می‌گریند.

از پيشواى متقيان امير مؤمنان حضرت على(ع) روايت ‌شده كه در قنوت خود مى‌فرمود: «اللهم انا نشكو اليك فقد نبينا و غيبـة امامنا ففرج ذلك اللهم بعدل تظهره و امام حق نعرفه...»؛ «خدايا ما به تو شكايت مى‌كنيم از رحلت پيامبرمان و غيبت پيشوايمان... خدايا با عدالتى كه ظاهرسازى و پيشواى حقى كه از او شناخت داريم گشايشى فراهم كن...»(۱۷)

شهيد اول در كتاب «ذكرى» می‌گوید: «ابن ابى عقيل اين قنوت امير مؤمنان (ع) را از ميان دعاها برگزيده و فرموده است: «به من رسيده است كه امام صادق (ع) به شيعيان خود امر مى‌كرد كه بعد از كلمات فرج اين دعا را در قنوت بخوانند.»»(۱۸)

جالب توجه است كه حضرت على(ع) بيش از دو قرن پيش از ميلاد مسعود آن امام موعود، در قنوت نمازش از غيبت آن قبله موعود به خدا شكايت مى‌كند و گشايش همة مشكلات جهان اسلام را با ظهور آن مصلح جهانى از خداى منان درخواست مي‌کند.

امام باقر(ع) همان متن را در قنوت نمازش مى‌خواند و به زراره فرمان داد كه آن را در قنوت‌هاى خود در روز جمعه بخواند و امام صادق(ع) به شيعيان دستور مى‌دهد كه آن را بعد از كلمات فرج در قنوت بخوانند.

امام باقر(ع) در قنوت نمازش از طول غيبت مى‌نالد و به محضر پروردگار عرضه مى‌دارد:
«... اللهم فان القلوب قد بلغت الحناجر، و النفوس قد علت التراقى و الاعمار قد نفدت بالانتظار...»؛ «...خدايا دل‌ها به تنگناى گلوها رسيد، نفس‌ها در سينه حبس شد و عمرها در اثر انتظار به پايان رسيد...»

آن گاه از خداوند مى‌خواهد كه آرزوى باورداران را تحقق بخشد، مؤمنان را به آرزوى خود نائل سازد، دين را نصرت دهد، حجتش را آشكار کند و به دست نيرومندش از دشمنان انتقام بگيرد.(۱۹)

اين حال انتظار و اشتياق، به امامان(ع) اختصاص ندارد، بلكه بسيارى از اصحاب، تحت تربيت رسول اكرم (ص) و پيشوايان دين، با دولت كريمه حضرت بقيـةالله (عج) آشنا شده، عشقى جانسوز پيدا كرده، شب و روز در فراق آن حضرت اشك مى‌ريختند كه يك نمونة آن، جناب سلمان است.(20۲۰

جالب‌تر اينكه اين سوز و گداز به اصحاب پيامبر اكرم(ص) و ائمة هدى(ع) نيز اختصاص نداشت، بلكه برخى از بزرگان اهل سنت نيز از اين عشق و علاقه بهره‌مند بودند كه يك نمونه آن «عباد بن يعقوب رواجنى» است.

رواجنى از بزرگان اهل سنت بود، بخارى، ترمذى، ابن ماجه، ابوحاتم، بزاز و ديگر محدثان اهل سنت، از او روايت كرده‌اند و همه رجاليون بر وثاقت و صداقت او تأكيد كرده‌اند.(۲۱)

نقل است كه قاسم بن زكريا براى استماع حديث‌ به خدمت رواجنى رفت، بالاى سرش شمشيرى آويخته مشاهده كرد، پرسيد: «اين شمشير از آن كيست؟» رواجنى پاسخ داد: «من آن را مهيا كرده‌ام كه در محضر حضرت مهدى (ع) با آن شمشير بزنم.»(۲۲)

نكته جالب توجه اين است كه رواجنى به سال ۲۵۰ق. وفات كرده(۲۳) و حضرت بقيـة الله(عج)، به سال ۲۵۵ق. متولد شده است.

از او كتابى به يادگار مانده به نام «اخبار المهدى المنتظر».(۲۴) اهميت كتاب رواجنى در اين است كه آن را پيش از تولد حضرت بقيـة‌الله(عج) نوشته است.

-16 شيخ صدوق، محمد بن على بن بابويه، كمال‌الدين، ج2، ص353
17- محدث‌نورى، ميرزا حسين طبرسى، مستدرك‌الوسايل، ج4، ص404
18- شهيد اول، محمد بن المكى، الذكرى، چاپ سنگى، ص184
19- سید بن الطاووس، مهج‌الدعوات، ص52
22- همان، فلاح‌السائل، ص200
23- طبرى، محمد بن جرير، دلائل‌الامامـة، چاپ قم، ص449
24- ذهبى، ميزان‌الاعتدال، ج2، ص379

   قصه فاش(معرفی کتاب)

---

متن شرح دعای ندبه از وظائف الشیعه عباسعلی ادیب:

http://www.rasekhoon.net/library/show-4833.aspx

   شعشعه همراه(نرم افزار مهدویت)

---

نرم افزار دعای ندبه

برای دانلود با یک صلوات برای سلامتی و تعجیل در ظهور حضرت(عج) روی لینک زیر کلیک نمایید...

http://sites.google.com/site/dnltashayo/13881204dnl014.jar?attredirects=0

   دعای غریق

---

... یا اللهُ یا رحمانُ یا رحیم یا مُقَلِبَ القُلوب، ثبِّت قَلبی علی دینِک ...

   آثار اعتقاد به امام زمان(عج)

---

(برگرفته از کتاب آثار اعتقاد به امام زمان(عج) ار دکتر هادی قندهاری انتشارات منیر)

شرط قبول اعمال

آن هنگام که خدا ابلیس را به سجده ی آدم امر کرد، ابلیس تکبر نموده از خدا خواست که او را از این فرمان معاف داشته در عوض، عبادتی کند که هیچکس خدا را آنگونه عبادت نکرده باشد! خداوند در پاسخ او فرمود: عبادت آن است که من فرمان می دهم نه آنکه تو میخواهی یعنی عبادت، اطاعت فرمان خدا است، و تنها سجده رفتن و تضرع نمودن عبادت نیست. نماز و دعا به شرطی عبادت است که در اطاعت از فرمان خدا باشد.

امام صادق(ع) فرمودند:

به خدا قسم اگر ابلیس پس از نافرمانی و تکبر از اطاعت دستور خدا، به مقدار عمر دنیا بر خدا سجده می کرد، برای او سودی نمی داشت و خدا از او نمی پذیرفت، مگر اینکه او طبق فرمان خدا بر آدم سجده می کرد. وضعیت این امتی که بعد از پیامبرش(ص) نافرمانی کرده و گمراه شده است نیز چنین است. بعد از ترک گفتن پیشوایی که پیامبر(ص) برای آنها منصوب کرد، خداوند هرگز عملی از آنها را نمی پذیرد و نیکیهای آنها را بالا نمی برد، مگر اینکه از آن جهتی که خدا امر کرده است بیایند و امامی را که خدا به ولایتش امر کرده اطاعت کنند و از بابی که خدا و رسول برای آنها گشوده اند وارد شوند.«وسائل جلد1 باب29 ح5»

امام باقر یا امام صادق(ع) فرمودند:

خاندانی در بنی اسرائیل بودند که در پی چهل روز عبادت، هرچه از خدا طلب می کردند، خداوند به آنها مرحمت می فرمود. یکی از آنان به عبادتی چهل روزه پرداخت ولی دعای او پذیرفته نشد. به نزد حضرت عیسی شکایت کرد. حضرت عیسی(ع) تطهیر نموده نماز خواند.آنگاه به درگاه حق دعا کرد. وحی آمد:

ای عیسی او از غیر دری که باید بیاید به نزد من آمد، او مرا خواند. اما در دلش نسبت به تو تردید داشت. پس اگر(با این حال، آنقدر) مرا بخواند که گردنش قطع شده انگشتانش جدا شود، دعایش را اجابت نخواهم کرد.

حضرت عیس از او پرسید: آیا تو به نبوت من شک داری؟ او اعتراف کرد و از حضرت عیسی تقاضا کرد که برای او دعا کند تا خدا تردید قبلی او را برطرف سازد، عیسی(ع) دعا نموده، خدا توبه او را پذیرفت و دعای او مستجاب شد.«کافی 2/400 ح9-مشابه آن در بحار 13/355 ح53 در عصر حضرت موسی(ع)»

رسول خدا(ص) نیز در خطبه ی غدیریه فرمودند:

ای مردم، خدای بزرگ دینش را با امامت علی کامل کرد، پس کسانیکه امامت او و جانشینان او از فرزندان من که تا قیامت و حضور در برابر حق می آیند را نپذیرند، اعمالشان در دنیا و آخرت نابود شده در آتش جاودانه خواهند بود.«احتجاج 1/76»

این مطلب، تعجبی ندارد، زیرا خداوند، قبول زحمات بیست و سه ساله ی پیامبر در ایام نبوت را نیز به ابلاغ ولایت امیر المومنین(ع) مشروط کرده فرمود:

اگر وظیفه ی خود در ابلاغ ولایت علی را انجام ندهی، رسالت خود را انجام نداده ای!«سوره ی مائده 67»

و در جای دیگر می فرماید:

اعمال کسانیکه به خدا کافر شدند، به خاکستری می ماند که در روز طوفانی با تندبادی شدید، از بین رفته، از کوشش خویش بهره ای نبرند.«سوره ی ابراهیم 18»

در روایت حضرت باقر(ع)، منکرین ولایت اهل بیت(ع) مصداق این آیه معرفی شده اند.«کافی 1/183 و 184 ح8»

لذا امام صادق(ع) فرمودند:

برای دشمن ما اهل بیت تفاوتی ندارد، چه روزه گرفته نماز بخواند و یا زنا کرده دزدی کند، او در آتش خواهد بود، او در آتش خواهد بود.«عقاب الاعمال 251 ح18»

در عصر حاضر نیز، آن بابی که هیچ عبادتی جز از طریق ولایت او پذیرفته نیست، وجود مقدس امام زمان(ع) است. در زیارت جامعه، خطاب به این بزرگواران میگوییم:

با ولایت شما است که خداوند عبادات واجب را می پذیرد.

پس کسی که خدا را غیر این باب، بندگی کند، خدا از او نخواهد پذیرفت. امام صادق(ع) در نامه ای به «مفضل بن عمر» مرقوم فرمودند:

کسیکه نماز خوانده،زکات بدهد، حج و عمره بجا آورد ولی معرفت آنکس که خدا خدا اطاعت او را واجب ساخته است نداشته اشد، نه نماز خوانده، نه روزه گرفته، نه زکات داده، نه حج و عمره بجا آورده، نه از جنابت غسل کرده و تطهیر نموده، ونه حرامی را رها کرده و نه حلالی را حلال داشته است. برای او نماز نیست هر چند که رکوع و سجود کند، و برای او زکات و حجی نخواهد بود. تمام این اعمال با شناخت آن فردی انجام می شود که خداوند بزرگ با امر به اطاعت او بر مردم منت نهاده است.«بحار 27/176 و175 ح21»

مضمون روایات فوق در مجامیع حدیثی شیعه آنقدر زیاد است که فقهاء شیعه در آغاز کتب فقهی خویش، بابی تحت عنوان«اِبطالُ العِبادَةِ بِدُونِ وِ لایَةِ الاَئمّة(ع) و اعتَقادِ اِمامَتِهم»گشوده اند، یعنی هر عبادتی که بدون ولایت ائمه و اعتقاد به امامت آنها انجام شده باشد باطل است. محدث بزرگ شیعه، مرحوم شیخ حرّ عاملی باب29 جلد اول از کتاب«وسائل الشیعه» خویش را به این مطلب اختصاص داده و در آن 19 حدیث نقل نمده و محدث نوری در «مستدرک الوسائل»، 66حدیث دیگر به این مجموعه در این موضوع افزوده است.

این قبیل روایات، در کتب اهل سنت نیز نقل شده است. جابر بن عبدالله انصاری از رسول خدا(ص) نقل نموده که فرمودند:

ای علی اگر امت من آنقدر روزه بگیرند که همچون کمان(گوژ پشت) شده و آنقدر نماز بخوانند که چون زه(لاغر) شوند ولی تو را دشمن بدارند، خداوند آنان را در آتش جهنم می افکند.«مناقب ابن شافعی 297 ح340»

   وظایف منتظران در عصر غیبت

---

محبوب نمودن امام زمان(عج) در میان مردم

جلب محبت مردم نسبت به اهل بیت پیامبر(ص) و امام زمان(عج) از وظایف شیعیان در دوران غیبت است.

ابو بصیر می گوید: شنیدم که امام صادق(ع) می فرمودند: رحمت خدا بر بنده ای که مردم را دوستدار ما کند و دشمن ما نسازد. سوگند به خدا! بدانید که اگر کلام نیکوی ما را روایت می کردند، البته به واسطه ی آن عزیزتر بودند و کسی نمی توانست به آنها ایرادی بگیرد. اما یکی از آنها کلمه ای می شنود و ده کلمه به آن می افزاید.«کافی: 8/229 ح293»

امام صادق(ع) فرمودند: رحمت خدا بر بنده ای که محبت مردم را بسوی ما جلب می کند و در محدوده آنچه می شناسند با آنها سخن می گوید و آنچه را که نمی توانند درک کنند و معرفت به آن ندارند، وا میگذارد.«امالی، شیخ صدوق 152 ح156/7»

   قصه فراق

---

فریاد رسی می آید

همه درد بشر به دوا برسد

                      همه جا را صلح وصفا برسد

انسان برهد از خود آنگه

                         کامل گردد به خدا برسد

همگانی گردد نعمت ها

                          قسمت، آخرهمه را برسد

به خدا به خدا آید روزی 

                          آن هادی و منجی ما برسد

همه جا زعدالت پر گردد

                          بانگ شادی به سما برسد

قرآن باشد همه جا قانون

                        نه دگر انسان به خطا برسد

نه ستم ماند ، نه ستم کاری

                  بنیان کن کاخ ریا برسد

نه زماتم وغم خبری دیگر

                        دل بی نوا به نوا برسد

نه دگر ترسی نه دگر رنجی

                     دوران صبر ورضا برسد

نه زخون ریزی خبری باشد

                      هنگام مهرو وفا برسد

نه دگر تبعیض سیاه و سفید 

                   که تباهی فقر وغنا برسد

نه دگر مرزی نه دگر جنگی

                      انسان به حقیقت ها برسد

مهدی آید رهبر گردد

                              آن مظهر عدل خدا برسد

   آرام جان

---

شيخ صدوق رحمه الله در کتاب «کمال الدين وتمام النعمه» از ابومحمد حسين بن احمد مکتّب روايت آورده که گفت: حديث کرد ما را ابوعلي بن همّام به اين دعا، و يادآور شد که شيخ غَمْري - که خداوند روانش را شاد فرمايد - اين دعا را بر وي املا کرده و او را امر نموده که آن را بخواند و آن دعا در غيبت قائم عليه السلام مي باشد. و سيد اجل علي بن طاووس رحمه الله در کتاب «جمال الاسبوع» به سند خود از شيخ طوسي، از عده اي، از ابومحمد هارون بن موسي تلعکبري روايت آورده که: ابوعلي محمد بن همّام آن دعا را به او خبر داده، و يادآور شده که شيخ ابوعَمرو عَمري - که خداوند روحش را گرامي بدارد - آن را بر وي املا نموده و امر کرده که آن را بخواند، و اين همان دعاي غيبت قائم آل محمد - که بر او و بر ايشان سلام باد - مي باشد، دعا اين است: «اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَکَ فَإِنَّکَ...

***برای مشاهده ی دعا بصورت کامل و با ترجمه ی فارسی لطفا بر روی "ادامه مطلب" کلیک نمایید***

*** لینک دانلود کتاب شرح این دعا «معرفت حجت خدا» در بخش "قصه فاش" ***

   قصه فاش

---

نام کتاب: معرفت حجت خدا

مولف: آیت الله صافی گلپایگانی

انتشارات: مسجد مقدس جمکران

توضیحات:

کتاب معرفت حجت خدا چهارمین شماره از سلسله مباحث امامت و مهدویت است که از سوی آیت الله صافی گلپایگانی تألیف و به همت انتشارات مسجد مقدس جمکران منتشر شده است.
 
مقدمه، اعتبار سند دعا، لغات دعا، الله، عرفان ومعرفت، نفس، نفس لوامه، نفس مطمئنه، نبی و نبوت، رسول، حجت، ضلال و ضلالت، دین، تفسیر دعا، جمله اول، جمله دوم، جمله سوم، نتیجه، بحث کلی پیرامون دعا، عناوین این کتاب را تشکیل می دهد.
 
مؤلف محترم در مورد سند این دعا می نویسد: «لفظ این دعای شریف بر حسب روایتی که در کافی، مقدم بر حدیث دیگر روایت شده و بر حسب روایت غیبت نعمانی و سه روایت کمال الدین این است:
 
اللهم عرفنی نفسک؛ فإنک إن لم تعرفنی نفسک لم أعرف نبیک. اللهم عرفنی رسولک؛ فإنک إن لم تعرفنی رسولک لم أعرف حجتک. اللهم عرفنی حجتک؛ فإنک إن لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی.
 
اعتبار سند این دعا با اینکه در این سه کتاب معتبر به سند های متعدد روایت شده است و بعضی از شواهد دیگر نیز اعتبار آن را تأیید می نماید، انصافا اطمینان به صدور آن از امام علیه السلام حاصل است.
 
علاوه بر آن، بر فرض که در مثل این مورد سند ضعیف باشد، طبق قاعده تسامح در ادله سنن عمل می شود؛ اما به نظر حقیر، سند دعا واجد اعتبار کافی است و خواندن آن به نیت ورود جایز است.»
 
در بخشی از این کتاب آمده است: «از این بیانات و ارشاداتی که در احادیث و ادعیه است، نیاز مردم به وجود امام و حجت در هر عصر و زمان معلوم می شود؛ زیرا شرح و بیان نواحی مختلف دین، آن هم دینی مثل دین اسلام و تفسیر مجمل و مفصل و محکم و متشابه و خاص و عام و ناسخ و منسوخ کتاب و سنت و دقایق مسایل عقاید و احکام، اموری نیست که بر غیر بشر مؤید عند الله مکشوف باشد. پس باید بین امت در هر عصر، شخصی باشد که مرجع در تمام امور باشد و قولش حجت و قاطع هر گونه اختلاف و امان از گمراهی و ضلال باشد.
 
چنان که احادیث متواتر مثل حدیث متواتر ثقلین نیز بر این معنی دلالت دارد و حضرت زین العابدین علیه السلام بیانی طولانی دارند که ابن حجر از آن حضرت نقل می نماید و در ضمن آن به این نکته لطیف اشاره می فرماید که: اگر اهل بیت علیهم السلام (که پیغمبر صلی الله علیه و آله مردم را به آن ها ارجاع فرمود) نباشند و هدایت ها و ارشادات آنها حجت نباشد، پس هدایت چه کس و چه مقامی در اختلافاتی که بین امت در مسائل اسلامی پیدا می شود، حجت خواهد بود؟»
 
کتاب معرفت حجت خدا به قلم آیت الله صافی گلپایگانی در سال1390 با شمارگان 2000 نسخه در 124 صفحه با قیمت 1300 تومان به همت انتشارات مسجد مقدس جمکران منتشر شده است.

*** لینک دانلود کتاب بصورت PDF با یک صلوات برای سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان(عج):

http://saafi.net/sites/default/files/books/marefat_hojat_khoda.pdf

*** لینک دانلود کتاب بصورت WORD با یک صلوات برای سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان(عج):

http://saafi.net/sites/default/files/books/marefat_hojat_khoda.doc

   شعشعه همراه

---

اولین نرم افزار جامع پیامک مهدوی که برای بار دوم برای دانلود قرار می گیرد و برای ارسال پیامک هایی در موضوع مهدویت به وسیله موبایل ، توسط موسسه تبلیغ و انفاق امام زمان علیه السلام تهیه و برای استفاده شما کاربران گرامی در بلاگ قرار گرفت .
این نرم افزار که در موضوع حضرت مهدی علیه السلام می باشد شامل مطالب زیر می باشد :
۱٫ شناخت مختصری از حضرت مهدی علیه السلام
۲٫ انس با حضرت علیه السلام
۳٫ سخنان و سفارشات حضرت علیه السلام
۴٫ شرح چهل حدیث از سخنان حضرت علیه السلام
۵٫ توقیعات
۶٫ ادعیه مهدوی
۷٫ اشعار مهدوی
۸٫ پیامک های مهدوی
کاربران گرامی می توانند از لینک زیر این نرم افزار را که با فرمت جاوا آماده شده را دانلود و در گوشی موبایل خود نصب نموده و برای ارسال پیامک های مهدوی از آن استفاده نمایند .
نسخه ۲ این نرم افزار به همراه پرسمان مهدویت هم در حال آماده شدن می باشد که به زودی منتشر می شود .

برای دانلود با یک صلوات برای سلامتی و تعجیل در ظهور حضرت مهدی(عج) روی لینک زیر کلیک نمایید

dl.kar20.ir/2010/07/payamak-20mahdavi-(www.Kar20.ir).zip

   آثار اعتقاد به امام زمان(عج)

---

(برگرفته از کتاب آثار اعتقاد به امام زمان(عج) ار دکتر هادی قندهاری انتشارات منیر)

بندگی خداوند

در مباحث توحیدی مطرح است که خداوند متعال از همه ی صفات و خصوصیاتی که در مخلوقات مادی و غیر مادی وجود دارد منزه و متعالی است. یعنی بین خالق و مخلوق هیچ شباهتی از هیچ جهتی وجود ندارد. بنابراین خداوند متعال،صورت ندارد،دست ندارد،چشم و زبان ندارد،خشم و خشنودی ندارد. این صفات، مربوط به کخلوقات بوده، در خدای تعالی نیست.صورت و دست و چشم و زبان خدا، حجتهای او،پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت آنحضرت-و در زمان ما حضرت مهدی(عج)- می باشند. آنان صورت خدایند، زیرا برای توجه به خدا باید به آنان توجه کنیم.آنها دست خدایند زیرا که خداوند از قدرت خود به آنان اعطا کرده، آنها وسیله دریافت و انتشار لطف و فیض خدا در میان مخلوقاتند. آنها چشم خدا هستند زیرا که امام هر زمان از جانب حق بر مردم آن زمان، شاهد و ناظر می باشد.آنها زبان خدایند، زیرا که دستورات حق را برای مردم بیان می کنند.خشم و خشنودی آنان خشم و خشنودی خدا است و اطاعت از آنان بندگی خدا است. پس بندگی خدا از غیر طریق اطاعت آنان و در غیر راه ولایت آنان انجام نمی پذیرد.

امام صادق(ع) خطاب به این ابی یعفور فرمودند:

«بدرستی که خداوند یگانه و یکتا بوده و در یکتایی خود یگانه است. همه ی امور تنها در دست اوست. مخلوقاتی را آفرید و سپس امر دینش را به آنها واگذار کرد، پس ما آن مخلوقاتیم. ای پسر این ابی یعفور، ما حجت خدا در میان بندگان و گواهان خدا بر خلق و امین بر وحی الهی و خزانه دار علم او هستیم.ما صورت خداییم که از آن بسوی خدا توان رفت و ما چشم خدا در میان مخلوقاتیم و ما زبان گویای خداوند بوده، قلبی هستیم که علم او را در بر گرفته، دری هستیم که بسوی او راهنمایی می کند. ما عمل کننده ی به امر او و دعوت کننده ی به راه او بوده، خدا توسط ما شناخته می شود. واز (طریق ولایت) ما بندگی می گردد، ما راهنمایان بسوی خدا هستیم و اگر ما نبودیم خدا بندگی نمی شد.»{التوحید /152 ح9}

آن حضرت در روایت دیگر فرمودند:

«خدای بزرگ همچون ما ناراحت نمی شود، ولی او اولیایی ا برای خود آفرید که آنان ناراحت و خشنود می گردند.(زیرا که) آنان مخلوق بوده تحت تدبیر خدایند. پس خداوند، خشنودی آنان را خشنودی خود و خشم آنان را خشم خود قرار داده است، زیرا که آنان، دعوت کنندگان بسوی خدا و راهنمایان بسوی او می باشند...»{التوحید /169 و168 ح2-کافی 1/145 و144}

همین مضمون را در زیارت جامعه اینگونه می خوانیم:

«هرکس که خدا را بخواهد، از شما اهل بیت آغاز می کند و آنکس که به یگانگی خدا ایمان آورد، آنرا از شما اهل بیت می پذیرد و هر کس بخواهد بسوی خدا رو کند، به شما اهل بیت توجه می نماید.»

در حدیث قدسی آمده است:

«به درستیکه برترین راه بندگی من، اعتقاد به بکتایی من و قبول پیامبر من و تسلیم بودن در برابر کسی است که پیامبر او را منصوب نموده، یعنی علی بن ابی طالب و پیشوایان معصوم از نسل او می باشد.»{بحار 27/96 ح59}

از اینروی اگر ما در مقام بندگی خدا و اطاعت از او باشیم، بندگی و عبادت بستری جز ولایت اهل بیت و اطاعت از امام(ع) و توجه و توسل به او ندارد.

   وظایف منتظران در عصر غیبت

---

پیروی از امام زمان(عج)

شیعه به معنی پیرو است و از وظایف شیعیان در دوران غیبت، پیروی از امام عصر(ع) و عمل نمودن به آداب مربوط به آن حضرت است.

امام صادق(ع) از پدران گرامیشان(ع) روایت می کنند که حضرت علی(ع) در مسجد کوفه بر فراز منبر فرمود: خداوندا! ناگزیر باید در زمین، تو را حجتی بر آفریدگانت باشد که آنان را به دین تو راهنمایی کند و دانش تو را به آنها بیاموزد تا حجت تو از بین نرود و پیروان اولیایت –پس از این که به وسیله او هدایتشان نمودی- گمراه نگردند، حجتی که یا آشکار است و از او فرمانبرداری نمی کنند یا مخفی است و در انتظار اویند. آنگاه که مردم در مسیر هدایتند، اگر حجت تو از آنها غایب و مستور باشد، همانا دانش او و آداب و رفتار او در دلهای مومنین پایدار است و مومنان به آداب او عمل می کنند.«کمال الدین 302 ح11»

امام زین العابدین(ع) فرمودند: قریش بودن و یا عربی بودن، هیچ ارزشی ندارد مگر با تواضع و فروتنی. و بزرگواری نیست مگر به تقوا و پریهزگاری. و هیچ عملی{در پیگاه خداوند، مقبول} نیست مگر با نیت{خالص}. وهیچ عبادتی{پذیرفته} نیست مگر با فهم و درک عمیق. آگاه باشید! همانا مبغوض ترین مردم نزد خداوند، کسی است که خود را پیرو امامی بداند و از کارهای او پیروی نکند.«کافی 8/234 ح312»

امام صادق(ع) فرمودند: ما کسی را مومن نمی دانیم تا این که پیرو و خواهان تمامی دستورات ما باشد. بدانید! از جمله موارد پیروی و خواستن فرمان ما، ورع و پرهیزگاری است. پس خود را به آن بیارایید تا خدا شما را رحمت کند و با آن دشمنان ما را چاره کنید تا خدا شما را بلند مرتبه گرداند.«کافی 2/78 ح13»

از حماد لحام(گوشت فروش) نقل شده است که امام باقر(ع) به فرزندانشان امام صادق(ع) فرمود: ای فرزندم! اگر در کارهایت با من مخالفت نمایی، فردای قیامت در جایگاه من نخواهی بود. آنگاه امام صادق(ع) فرمودند: خداوند ابا دارد از این که گروهی را که دوستدار مردمی هستند ولی در عمل خود، با آنان مخالفت می کنند.در روز قیامت با آن مردم در یک جایگاه قرار دهد. نه! به پروردگار کعبه قسم! هرگز چنین نمی کند.«کافی 8/253 ح358»

   قصه فراق

---

*خدا کند که بیایی 

الا که راز خدایی خدا کند که بیایی

تو نور غیب نمایی خدا کند که بیایی

شب فراق تو جانم خدا کند که  سر آید

سر آید و تو بر آیی خدا کند که بیایی

دمی که بی تو برآید خدا کند که نیاید

الا که هستی مایی خدا کند که بیایی

به هر دعا که توانم تو را همیشه بخوانم

الا که روح خدایی خدا کند که بیایی

تو مشعری، عرفانی،تو زمزمی تو صفایی

تو رمز آب بقایی خدا کند که بیایی

قسم به عصمت زهرا بیا زغیبت کبری

دگر بس است جدایی خدا کند که بیایی

   آرام جان

---

امر چهارم سيّد بن طاوس فرموده كه چون خواستى مرخّص شوى از حرم شريف آن حضرت برگرد بسوى سرداب منيف و نماز كن در آن هرچه بخواهى پس بايست رو به قبله و بگو اَلّلهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِيِّكَ و اين دعا را تا به آخر ذكر نموده آنگاه فرموده پس بخوان خدا را بسيار و برگرد با سعادت انشاءالله تعالى .

مؤ لّف گويد كه شيخ در مصباح اين دعا را در اعمال روز جمعه از حضرت امام رضاعليه السلام نقل كرده و ما نيز اين دعا را به نحويكه شيخ از آن حضرت نقل كرده نقل مى نماييم فرموده روايت كرده يونس بن عبدالرّحمن كه حضرت امام رضاعليه السلام امر مى فرمودند به دعا كردن از براى حضرت صاحب الا مرعليه السلام به اين دعا:

اَللّهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِيِّكَ وَخَليفَتِكَ

خدايا دور كن (هر بلائى را) از نماينده و خليفه ات

وَحُجَّتِكَ عَلى خَلْقِكَ وَلِسانِكَ الْمُعَبِّرِ عَنْكَ النّاطِقِ بِحِكْمَتِكَ

و حجت تو بر آفريدگانت و زبان گويايت و سخن گوينده به حكمتت

وَعَيْنِكَ النّاظِرَةِ بِاِذْنِكَ وَشاهِدِكَ عَلى عِبادِكَ الْجَحْجاحِ الْمُجاهِدِ

و ديده بيناى تو به اذن خودت و گواه تو بر بندگانت آن بزرگ مرد مجاهد

الْعائِذِ بِكَ الْعابِدِ عِنْدَكَ وَاَعِذْهُ مِنْ شَرِّ جَميعِ ما خَلَقْتَ وَبَرَاْتَ

و پناهنده به تو و پرستش كننده در نزد تو، پناهش ده از شر تمام آنچه آفريده و خلق كردى و پديد آوردى

وَاَنْشَاْتَ وَصَوَّرْتَ وَاحْفَظْهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ وَعَنْ يَمينِهِ

و صورت بخشيدى و نگهداريش كن از پيش رويش و از پشت سرش و از طرف راستش

وَعَنْ شِمالِهِ وَمِنْ فَوْقِهِ وَمِنْ تَحْتِهِ بِحِفْظِكَ الَّذى لا يَضيعُ مَنْ

و از سمت چپش و از بالاى سر و از زير پايش به نگهدارى خودت كه تباه نگردد هر كه را بدان

حَفِظْتَهُ بِهِ وَاحْفَظْ فيهِ رَسوُلَكَ وَ ابآئَهُ اَئِمَّتَكَ وَدَعآئِمَ دينِكَ

نگهدارى كنى و نگهدارى كن در وجود او (و بوسيله آن حضرت ) پيامبرت و پدران او كه پيشوايان و پايه هاى دين تو

وَاجْعَلْهُ فى وَديعَتِكَ الَّتى لا تَضيعُ وَفى جِوارِكَ الَّذى لا يُخْفَرُ

هستند و قرار ده آن حضرت را در سپرده خودت كه چيزى در آن ضايع نگردد و در جوار تو كه قرقش شكسته نشود

وَفى مَنْعِكَ وَعِزِّكَ الَّذى لا يُقْهَرُ وَآمِنْهُ بِاَمانِكَ الْوَثيقِ الَّذى لا

و در حفظ و عزت خودت كه مقهور كسى نگردد و ايمن دار او را به امان محكمت كه هر كه را بدان ايمن كردى

يُخْذَلُ مَنْ آمَنْتَهُ بِهِ وَاجْعَلْهُ فى كَنَفِكَ الَّذى لا يُرامُ مَنْ كانَ فيهِ

خوار نگردد و در كنف حمايت خودت قرارش ده كه هر كه در آن بود مورد دستبرد كسى واقع نگردد

وَانْصُرْهُ بِنَصْرِكَ الْعَزيزِ وَاَيِّدْهُ بِجُنْدِكَ الْغالِبِ وَقَوِّهِ بِقُوَّتِكَ وَاَرْدِفْهُ

و ياريش كن به يارى نيرومندت و كمكش كن به لشگر پيروزمندت و نيرومندش كن به نيرويت

بِملاَّئِكَتِكَ وَو الِ مَنْ و الا هِ وَع ادِ مَنْ ع اد اهُ وَاَ لْبِسْهُ دِرْعَكَ

و فرشتگانت را پشت سرش بدار و دوست دار دوستدارش را و دشمن دار دشمنش را و بپوشان به برش

الْحَصينَةَ وَحُفَّهُ بِالْمَلاَّئِكَةِ حَفّاً اَللّ هُمَّ اشْعَبْ بِهِ الصَّدْعَ وَارْتُقْ بِهِ

زره محكمت را و گرداگردش فرشتگانت را بطور منظم بدار خدايا ترميم كن بوسيله اش شكستگى (دين ) را و پيوست كن

الْفَتْقَ وَاَمِتْ بِهِ الْجَوْرَ وَاَظْهِرْ بِهِ الْعَدْلَ وَزَيِّنْ بِطوُلِ بَقآئِهِ الاَْرْضَ

بوسيله اش گسيختگى را و بميران بدستش ستم را و نمايان كن بوسيله اش عدالت را و زينت ده به درازى عمرش زمين را

وَاَيِّدْهُ بِالنَّصْرِ وَانْصُرْهُ بِالرُّعْبِ وَقَوِّ ناصِريهِ وَاخْذُلْ خاذِليهِ

و كمكش كن به يارى خود و ياريش كن به ايجاد رعب (او در دل دشمنان ) و نيرومند كن ياورش را و خوار گردان

وَدَمْدِمْ مَنْ نَصَبَ لَهُ وَدَمِّرْ مَنْ غَشَّهُ وَاقْتُلْ بِهِ جَبابِرَةَ الْكُفْرِ وَعُمَدَهُ

خوددارى كننده از ياريش را و به هلاكت رسان و نابود كن كسى كه به او خيانت كند و بكش بدست او گردنكشان كفر و استوانه ها

وَدَعآئِمَهُ وَاقْصِمْ بِهِ رُؤُسَ الضَّلالَةِ وَشارِعَةَ الْبِدَعِ وَمُميتَةَ السُّنَّةِ

و پايه هاى آن را و بشكن بوسيله آن حضرت (شوكت ) رؤ ساى گمراهى و بدعت گذاران و آنانكه آئين اسلام را نابود كرده

وَمُقَوِّيَةَ الْباطِلِ وَذَلِّلْ بِهِ الْجَبّارينَ وَاءَبِرْ بِهِ الْكافِرينَ وَجَميعَ

و باطل را تقويت كنند و خوار كن بدستش گردنكشان را و ريشه كن ساز بوسيله آن جناب كافران و تمام

الْمُلْحِدينَ فى مَشارِقِ الاَْرْضِ وَمَغارِبِها وَبَرِّها وَبَحْرِها وَسَهْلِها

بى دينان را در شرقهاى زمين و غربهاى آن و خشكى و درياى آن و سرزمينهاى هموار

وَجَبَلِها حَتّى لا تَدَعَ مِنْهُمْ دَيّاراً وَلا تُبْقى لَهُمْ آثاراً اَللّهُمَّ طَهِّرْ

و كوه آن تا آنجا كه فردى از آنها باقى نگذارى و اثرى از ايشان بجاى نگذارى خدايا پاك كن

مِنْهُمْ بِلادَكَ وَاشْفِ مِنْهُمْ عِبادَكَ وَاَعِزَّ بِهِ الْمُؤْمِنينَ وَاَحْىِ بِهِ سُنَنَ

از وجود آنها شهرها و بلادت را و شفا ده به نابوديشان دل بندگانت را و عزت بخش بدان وسيله مؤ منان را و زنده كن بوسيله

الْمُرْسَلينَ وَدارِسَ حُكْمِ النَّبِيّينَ وَجَدِّدْ بِهِ مَا امْتَحى مِنْ دينِكَ

آن جناب آئين پيمبران مرسل و احكام كهنه پيمبران را و تازه كن بوسيله اش آنچه محو گشته از دينت

وَبُدِّلَ مِنْ حُكْمِكَ حَتّى تُعيدَ دينَكَ بِهِ وَعَلى يَدَيْهِ جَديداً غَضّاً

و تغيير يافته از فرمانت تا اينكه بازگردد دين تو بوسيله او و بدست آن جناب تر و تازه

مَحْضاً صَحيحاً لا عِوَجَ فيهِ وَلا بِدْعَةَ مَعَهُ وَحَتّى تُنيرَ بِعَدْلِهِ ظُلَمَ

و خالص و صحيح كه اعوجاجى در آن نباشد و بدعتى همراهش نباشد و تا اينكه روشن گردد بوسيله عدالتش تاريكيهاى

الْجَوْرِ وَتُطْفِئَ بِهِ نيرانَ الْكُفْرِ وَتوُضِحَ بِهِ مَعاقِدَ الْحَقِّ وَمَجْهوُلَ

بيدادگرى و خاموش گردد بوسيله اش آتشهاى كفر و آشكار گردد بدان جناب مشكلات و گره هاى حق و موارد مجهول

الْعَدْلِ فَاِنَّهُ عَبْدُكَ الَّذىِ اسْتَخْلَصْتَهُ لِنَفْسِكَ وَاصْطَفَيْتَهُ عَلى غَيْبِكَ

عدل و داد زيرا كه او آن بنده بزرگوار تو است كه انتخابش كردى براى خودت و برگزيديش براى جريانات غيب

وَعَصَمْتَهُ مِنَ الذُّنوُبِ وَبَرَّاْتَهُ مِنَ الْعُيوُبِ وَطَهَّرْتَهُ مِنَ الرِّجْسِ

(و پس پرده ) خود و نگاهش داشتى از گناهان و مبرايش گردانيدى از عيوب و پاكش كردى از پليدى

وَسَلَّمْتَهُ مِنَ الدَّنَسِ اَللّهُمَّ فَاِنّا نَشْهَدُ لَهُ يَوْمَ