آرام جان

---

شيخ صدوق رحمه الله در کتاب «کمال الدين وتمام النعمه» از ابومحمد حسين بن احمد مکتّب روايت آورده که گفت: حديث کرد ما را ابوعلي بن همّام به اين دعا، و يادآور شد که شيخ غَمْري - که خداوند روانش را شاد فرمايد - اين دعا را بر وي املا کرده و او را امر نموده که آن را بخواند و آن دعا در غيبت قائم عليه السلام مي باشد. و سيد اجل علي بن طاووس رحمه الله در کتاب «جمال الاسبوع» به سند خود از شيخ طوسي، از عده اي، از ابومحمد هارون بن موسي تلعکبري روايت آورده که: ابوعلي محمد بن همّام آن دعا را به او خبر داده، و يادآور شده که شيخ ابوعَمرو عَمري - که خداوند روحش را گرامي بدارد - آن را بر وي املا نموده و امر کرده که آن را بخواند، و اين همان دعاي غيبت قائم آل محمد - که بر او و بر ايشان سلام باد - مي باشد، دعا اين است: «اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَکَ فَإِنَّکَ...

***برای مشاهده ی دعا بصورت کامل و با ترجمه ی فارسی لطفا بر روی "ادامه مطلب" کلیک نمایید***

*** لینک دانلود کتاب شرح این دعا «معرفت حجت خدا» در بخش "قصه فاش" ***

   قصه فاش

---

نام کتاب: معرفت حجت خدا

مولف: آیت الله صافی گلپایگانی

انتشارات: مسجد مقدس جمکران

توضیحات:

کتاب معرفت حجت خدا چهارمین شماره از سلسله مباحث امامت و مهدویت است که از سوی آیت الله صافی گلپایگانی تألیف و به همت انتشارات مسجد مقدس جمکران منتشر شده است.
 
مقدمه، اعتبار سند دعا، لغات دعا، الله، عرفان ومعرفت، نفس، نفس لوامه، نفس مطمئنه، نبی و نبوت، رسول، حجت، ضلال و ضلالت، دین، تفسیر دعا، جمله اول، جمله دوم، جمله سوم، نتیجه، بحث کلی پیرامون دعا، عناوین این کتاب را تشکیل می دهد.
 
مؤلف محترم در مورد سند این دعا می نویسد: «لفظ این دعای شریف بر حسب روایتی که در کافی، مقدم بر حدیث دیگر روایت شده و بر حسب روایت غیبت نعمانی و سه روایت کمال الدین این است:
 
اللهم عرفنی نفسک؛ فإنک إن لم تعرفنی نفسک لم أعرف نبیک. اللهم عرفنی رسولک؛ فإنک إن لم تعرفنی رسولک لم أعرف حجتک. اللهم عرفنی حجتک؛ فإنک إن لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی.
 
اعتبار سند این دعا با اینکه در این سه کتاب معتبر به سند های متعدد روایت شده است و بعضی از شواهد دیگر نیز اعتبار آن را تأیید می نماید، انصافا اطمینان به صدور آن از امام علیه السلام حاصل است.
 
علاوه بر آن، بر فرض که در مثل این مورد سند ضعیف باشد، طبق قاعده تسامح در ادله سنن عمل می شود؛ اما به نظر حقیر، سند دعا واجد اعتبار کافی است و خواندن آن به نیت ورود جایز است.»
 
در بخشی از این کتاب آمده است: «از این بیانات و ارشاداتی که در احادیث و ادعیه است، نیاز مردم به وجود امام و حجت در هر عصر و زمان معلوم می شود؛ زیرا شرح و بیان نواحی مختلف دین، آن هم دینی مثل دین اسلام و تفسیر مجمل و مفصل و محکم و متشابه و خاص و عام و ناسخ و منسوخ کتاب و سنت و دقایق مسایل عقاید و احکام، اموری نیست که بر غیر بشر مؤید عند الله مکشوف باشد. پس باید بین امت در هر عصر، شخصی باشد که مرجع در تمام امور باشد و قولش حجت و قاطع هر گونه اختلاف و امان از گمراهی و ضلال باشد.
 
چنان که احادیث متواتر مثل حدیث متواتر ثقلین نیز بر این معنی دلالت دارد و حضرت زین العابدین علیه السلام بیانی طولانی دارند که ابن حجر از آن حضرت نقل می نماید و در ضمن آن به این نکته لطیف اشاره می فرماید که: اگر اهل بیت علیهم السلام (که پیغمبر صلی الله علیه و آله مردم را به آن ها ارجاع فرمود) نباشند و هدایت ها و ارشادات آنها حجت نباشد، پس هدایت چه کس و چه مقامی در اختلافاتی که بین امت در مسائل اسلامی پیدا می شود، حجت خواهد بود؟»
 
کتاب معرفت حجت خدا به قلم آیت الله صافی گلپایگانی در سال1390 با شمارگان 2000 نسخه در 124 صفحه با قیمت 1300 تومان به همت انتشارات مسجد مقدس جمکران منتشر شده است.

*** لینک دانلود کتاب بصورت PDF با یک صلوات برای سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان(عج):

http://saafi.net/sites/default/files/books/marefat_hojat_khoda.pdf

*** لینک دانلود کتاب بصورت WORD با یک صلوات برای سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان(عج):

http://saafi.net/sites/default/files/books/marefat_hojat_khoda.doc

   آرام جان

---

امر چهارم سيّد بن طاوس فرموده كه چون خواستى مرخّص شوى از حرم شريف آن حضرت برگرد بسوى سرداب منيف و نماز كن در آن هرچه بخواهى پس بايست رو به قبله و بگو اَلّلهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِيِّكَ و اين دعا را تا به آخر ذكر نموده آنگاه فرموده پس بخوان خدا را بسيار و برگرد با سعادت انشاءالله تعالى .

مؤ لّف گويد كه شيخ در مصباح اين دعا را در اعمال روز جمعه از حضرت امام رضاعليه السلام نقل كرده و ما نيز اين دعا را به نحويكه شيخ از آن حضرت نقل كرده نقل مى نماييم فرموده روايت كرده يونس بن عبدالرّحمن كه حضرت امام رضاعليه السلام امر مى فرمودند به دعا كردن از براى حضرت صاحب الا مرعليه السلام به اين دعا:

اَللّهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِيِّكَ وَخَليفَتِكَ

خدايا دور كن (هر بلائى را) از نماينده و خليفه ات

وَحُجَّتِكَ عَلى خَلْقِكَ وَلِسانِكَ الْمُعَبِّرِ عَنْكَ النّاطِقِ بِحِكْمَتِكَ

و حجت تو بر آفريدگانت و زبان گويايت و سخن گوينده به حكمتت

وَعَيْنِكَ النّاظِرَةِ بِاِذْنِكَ وَشاهِدِكَ عَلى عِبادِكَ الْجَحْجاحِ الْمُجاهِدِ

و ديده بيناى تو به اذن خودت و گواه تو بر بندگانت آن بزرگ مرد مجاهد

الْعائِذِ بِكَ الْعابِدِ عِنْدَكَ وَاَعِذْهُ مِنْ شَرِّ جَميعِ ما خَلَقْتَ وَبَرَاْتَ

و پناهنده به تو و پرستش كننده در نزد تو، پناهش ده از شر تمام آنچه آفريده و خلق كردى و پديد آوردى

وَاَنْشَاْتَ وَصَوَّرْتَ وَاحْفَظْهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ وَعَنْ يَمينِهِ

و صورت بخشيدى و نگهداريش كن از پيش رويش و از پشت سرش و از طرف راستش

وَعَنْ شِمالِهِ وَمِنْ فَوْقِهِ وَمِنْ تَحْتِهِ بِحِفْظِكَ الَّذى لا يَضيعُ مَنْ

و از سمت چپش و از بالاى سر و از زير پايش به نگهدارى خودت كه تباه نگردد هر كه را بدان

حَفِظْتَهُ بِهِ وَاحْفَظْ فيهِ رَسوُلَكَ وَ ابآئَهُ اَئِمَّتَكَ وَدَعآئِمَ دينِكَ

نگهدارى كنى و نگهدارى كن در وجود او (و بوسيله آن حضرت ) پيامبرت و پدران او كه پيشوايان و پايه هاى دين تو

وَاجْعَلْهُ فى وَديعَتِكَ الَّتى لا تَضيعُ وَفى جِوارِكَ الَّذى لا يُخْفَرُ

هستند و قرار ده آن حضرت را در سپرده خودت كه چيزى در آن ضايع نگردد و در جوار تو كه قرقش شكسته نشود

وَفى مَنْعِكَ وَعِزِّكَ الَّذى لا يُقْهَرُ وَآمِنْهُ بِاَمانِكَ الْوَثيقِ الَّذى لا

و در حفظ و عزت خودت كه مقهور كسى نگردد و ايمن دار او را به امان محكمت كه هر كه را بدان ايمن كردى

يُخْذَلُ مَنْ آمَنْتَهُ بِهِ وَاجْعَلْهُ فى كَنَفِكَ الَّذى لا يُرامُ مَنْ كانَ فيهِ

خوار نگردد و در كنف حمايت خودت قرارش ده كه هر كه در آن بود مورد دستبرد كسى واقع نگردد

وَانْصُرْهُ بِنَصْرِكَ الْعَزيزِ وَاَيِّدْهُ بِجُنْدِكَ الْغالِبِ وَقَوِّهِ بِقُوَّتِكَ وَاَرْدِفْهُ

و ياريش كن به يارى نيرومندت و كمكش كن به لشگر پيروزمندت و نيرومندش كن به نيرويت

بِملاَّئِكَتِكَ وَو الِ مَنْ و الا هِ وَع ادِ مَنْ ع اد اهُ وَاَ لْبِسْهُ دِرْعَكَ

و فرشتگانت را پشت سرش بدار و دوست دار دوستدارش را و دشمن دار دشمنش را و بپوشان به برش

الْحَصينَةَ وَحُفَّهُ بِالْمَلاَّئِكَةِ حَفّاً اَللّ هُمَّ اشْعَبْ بِهِ الصَّدْعَ وَارْتُقْ بِهِ

زره محكمت را و گرداگردش فرشتگانت را بطور منظم بدار خدايا ترميم كن بوسيله اش شكستگى (دين ) را و پيوست كن

الْفَتْقَ وَاَمِتْ بِهِ الْجَوْرَ وَاَظْهِرْ بِهِ الْعَدْلَ وَزَيِّنْ بِطوُلِ بَقآئِهِ الاَْرْضَ

بوسيله اش گسيختگى را و بميران بدستش ستم را و نمايان كن بوسيله اش عدالت را و زينت ده به درازى عمرش زمين را

وَاَيِّدْهُ بِالنَّصْرِ وَانْصُرْهُ بِالرُّعْبِ وَقَوِّ ناصِريهِ وَاخْذُلْ خاذِليهِ

و كمكش كن به يارى خود و ياريش كن به ايجاد رعب (او در دل دشمنان ) و نيرومند كن ياورش را و خوار گردان

وَدَمْدِمْ مَنْ نَصَبَ لَهُ وَدَمِّرْ مَنْ غَشَّهُ وَاقْتُلْ بِهِ جَبابِرَةَ الْكُفْرِ وَعُمَدَهُ

خوددارى كننده از ياريش را و به هلاكت رسان و نابود كن كسى كه به او خيانت كند و بكش بدست او گردنكشان كفر و استوانه ها

وَدَعآئِمَهُ وَاقْصِمْ بِهِ رُؤُسَ الضَّلالَةِ وَشارِعَةَ الْبِدَعِ وَمُميتَةَ السُّنَّةِ

و پايه هاى آن را و بشكن بوسيله آن حضرت (شوكت ) رؤ ساى گمراهى و بدعت گذاران و آنانكه آئين اسلام را نابود كرده

وَمُقَوِّيَةَ الْباطِلِ وَذَلِّلْ بِهِ الْجَبّارينَ وَاءَبِرْ بِهِ الْكافِرينَ وَجَميعَ

و باطل را تقويت كنند و خوار كن بدستش گردنكشان را و ريشه كن ساز بوسيله آن جناب كافران و تمام

الْمُلْحِدينَ فى مَشارِقِ الاَْرْضِ وَمَغارِبِها وَبَرِّها وَبَحْرِها وَسَهْلِها

بى دينان را در شرقهاى زمين و غربهاى آن و خشكى و درياى آن و سرزمينهاى هموار

وَجَبَلِها حَتّى لا تَدَعَ مِنْهُمْ دَيّاراً وَلا تُبْقى لَهُمْ آثاراً اَللّهُمَّ طَهِّرْ

و كوه آن تا آنجا كه فردى از آنها باقى نگذارى و اثرى از ايشان بجاى نگذارى خدايا پاك كن

مِنْهُمْ بِلادَكَ وَاشْفِ مِنْهُمْ عِبادَكَ وَاَعِزَّ بِهِ الْمُؤْمِنينَ وَاَحْىِ بِهِ سُنَنَ

از وجود آنها شهرها و بلادت را و شفا ده به نابوديشان دل بندگانت را و عزت بخش بدان وسيله مؤ منان را و زنده كن بوسيله

الْمُرْسَلينَ وَدارِسَ حُكْمِ النَّبِيّينَ وَجَدِّدْ بِهِ مَا امْتَحى مِنْ دينِكَ

آن جناب آئين پيمبران مرسل و احكام كهنه پيمبران را و تازه كن بوسيله اش آنچه محو گشته از دينت

وَبُدِّلَ مِنْ حُكْمِكَ حَتّى تُعيدَ دينَكَ بِهِ وَعَلى يَدَيْهِ جَديداً غَضّاً

و تغيير يافته از فرمانت تا اينكه بازگردد دين تو بوسيله او و بدست آن جناب تر و تازه

مَحْضاً صَحيحاً لا عِوَجَ فيهِ وَلا بِدْعَةَ مَعَهُ وَحَتّى تُنيرَ بِعَدْلِهِ ظُلَمَ

و خالص و صحيح كه اعوجاجى در آن نباشد و بدعتى همراهش نباشد و تا اينكه روشن گردد بوسيله عدالتش تاريكيهاى

الْجَوْرِ وَتُطْفِئَ بِهِ نيرانَ الْكُفْرِ وَتوُضِحَ بِهِ مَعاقِدَ الْحَقِّ وَمَجْهوُلَ

بيدادگرى و خاموش گردد بوسيله اش آتشهاى كفر و آشكار گردد بدان جناب مشكلات و گره هاى حق و موارد مجهول

الْعَدْلِ فَاِنَّهُ عَبْدُكَ الَّذىِ اسْتَخْلَصْتَهُ لِنَفْسِكَ وَاصْطَفَيْتَهُ عَلى غَيْبِكَ

عدل و داد زيرا كه او آن بنده بزرگوار تو است كه انتخابش كردى براى خودت و برگزيديش براى جريانات غيب

وَعَصَمْتَهُ مِنَ الذُّنوُبِ وَبَرَّاْتَهُ مِنَ الْعُيوُبِ وَطَهَّرْتَهُ مِنَ الرِّجْسِ

(و پس پرده ) خود و نگاهش داشتى از گناهان و مبرايش گردانيدى از عيوب و پاكش كردى از پليدى

وَسَلَّمْتَهُ مِنَ الدَّنَسِ اَللّهُمَّ فَاِنّا نَشْهَدُ لَهُ يَوْمَ